-
1 zgromić kogoś spojrzeniem
= zgromić kogoś wzrokiem бро́сить гне́вный взгляд на кого́-л. -
2 zgromić kogoś wzrokiem
= zgromić kogoś spojrzeniem -
3 zgromić
глаг.• выбранить* * *zgromi|ć\zgromićony сов. kogo разругать; прикрикнуть на кого;● \zgromić kogoś spojrzeniem (wzrokiem) бросить гневный взгляд на кого-л.+zbesztać, złajać
* * *zgromiony сов. kogoразруга́ть; прикри́кнуть на кого- zgromić kogoś wzrokiemSyn: -
4 spojrze|nie
Ⅰ sv ⇒ spojrzeć Ⅱ n 1. (wzrok) look, glance- pytające/szydercze spojrzenie a questioning/mocking look- ukradkowe spojrzenie a sidelong glance- rzucić spojrzenie na kogoś to glance at sb- zgromić kogoś spojrzeniem to give sb a rebuking look- mówca objął salę spojrzeniem the speaker glanced around the room- nasze spojrzenia skrzyżowały się our eyes met- wymieniliśmy spojrzenia we exchanged glances2. (sposób widzenia) look- nowe/krytyczne spojrzenie na coś a new/critical look at sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spojrze|nie
-
5 zgrom|ić
pf vt książk. to berate (za coś for sth)- zgromić kogoś spojrzeniem/wzrokiem to shoot an angry a. a black look at sb, to shoot sb an angry a. a black look ⇒ gromićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgrom|ić
-
6 grom|ić
impf vt książk. 1. (krytykować) to reprimand [ucznia, pracownika, dziecko, parafianina] 2. (zwyciężać) to rout [wroga, nieprzyjaciela, armię, najeźdźcę]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grom|ić
См. также в других словарях:
zgromić — dk VIa, zgromićmię, zgromićmisz, zgrom, zgromićmił, zgromićmiony «ostro upomnieć, złajać, skarcić» Zgromić hałasujące dzieci. ◊ Zgromić kogoś wzrokiem, spojrzeniem «ostro, karcąco spojrzeć na kogoś» … Słownik języka polskiego
gromić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gromićmię, gromićmi, gromićmiony {{/stl 8}}– zgromić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie, z oburzeniem, najczęściej bezpośrednio krytykować czyjeś złe zachowanie, postawę; ganić, karcić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spiorunować — dk IV, spiorunowaćnuję, spiorunowaćnujesz, spiorunowaćnuj, spiorunowaćował, spiorunowaćowany 1. rzad. «obezwładnić, porazić kogoś jak piorunem» ◊ Spiorunować kogoś wzrokiem, spojrzeniem «spojrzeć na kogoś groźnie, karcąco, z naganą; zgromić… … Słownik języka polskiego
